Las jest naturalnym środowiskiem dzieci. Ponieważ mogą się tu szerokopłaszczyznowo rozwijać. Poznawać życie zwierząt i wegetację roślin, rozwijać się sensorycznie, słuchowo, ćwiczyć równowagę, stworzyć pierwsze kolekcje szyszek, patyków i liści. Wreszcie mogą spać przy miłym śpiewie ptaków, a nie białym szumie jezdni. Kiedy Sania nie miał roku mieszkaliśmy parę miesięcy na Ursynowie. Nienawidziłam tam spacerować. Wzdłuż KENa, albo między betonowymi blokami. Brakowało mi drzew, cienia i ciszy. I chodziło mi ciągle po głowie: Zabierz dzieci do lasu!
W artykule:
- najciekawsze lasy na spacer nieopodal Warszawy
- Puszcza Kampinoska – propozycje spacerów
- lasy miejskie w Warszawie
Zobacz też: Najpiękniejsze parki i pałace w okolicach Warszawy.
Warszawa: lasy na spacer nieopodal stolicy
Zielonych plam na mapie Warszawy jest wiele. Nie tworzymy przewodnika, tylko składamy Wam propozycję. Możecie skorzystać z naszych sprawdzonych miejscówek, lub spojrzeć na GoogleMaps i znaleźć swoje miejsce blisko domu, lub gdzie Wam po drodze. Spróbujcie, dzieci będą zachwycone!
Puszcza Kampinoska
Jej wysokość. Park Narodowy, powierzchnia taka, że można i tydzień chodzić. Łatwo spotkać dzikie zwierzęta. Do Kampinosu dojeżdżamy samochodem. Kierujemy się na Truskaw, gdzie zostawiamy auto i ruszamy do lasu. Dobrze jest tu zaplanować dłuższą wycieczkę, wziąć picie i jedzenie, wytłumaczyć dzieciom pierwotność miejsca, opowiedzieć o tym, że nie tak dawno temu (w skali historii świata) całe Mazowsze, większość Polski to były puszcze. Dziś powierzchnia Kampinoskiego Parku Narodowego zajmuje ponad 34 tysiące hektarów. Puszczańskie tereny obfitują w wiekowe drzewa, które chronione są jako pomniki przyrody. Ten las lubią też zwierzęta – żurawie, czaple, czarne bociany, kruki, jastrzębie, myszołowy. Z większych gabarytów – lisy, sarny i łosie, czy borsuki. Puszcza Kampinoska to wielka waga Warszawy, jej zielone płuca. Zabierzcie dzieci do lasu, ale dbajcie o niego!
Artykuły o Puszczy Kampinoskiej na blogu tutaj
Łosiowe Błota.
Też na zachód, ale bliżej. Jeździmy autobusem 712 z Metra Młociny (wysiadamy na przystanku Janów), wracamy tramwajem z Boernerowa, gdzie dochodzimy lasem. Łosiowe Błota to rezerwat przyrody, my jednak nie wkraczamy na same bagniska, a chadzamy główną leśną alejką. Bardzo dużą wagę przywiązuję, by wpoić dzieciom, iż przyroda chroniona jest nie dla nas, ale dla niej. Jeśli coś jest ostoją i jest trudniej dostępne, nie musimy tam wciubiać nosa, jeśli i tak miło nam się spaceruje szlakiem. Na Łosiowe Błota przychodzą imienni goście na wycieczki z Kampinosu.
O Łosiowych Błotach znajdziecie artykuł tutaj.
Choszczówka.
Nie opłaca się odpalać samochodu i plątać się po białołęckich dziurach. SKM z Dworca Gdańskiego dojeżdża w 15 minut w ramach biletu miesięcznego. Las Choszczówka jest zróżnicowany, alejki są dziksze i węższe, jest bardzo czysto. Już pisałam, że żałuję, że odkryłam to miejsce tak późno. Jak Sania pójdzie do przedszkola, będę tam jeździć z Idką na drzemki.
O Lasie Choszczówka osobny tekst tutaj.
Park Leśny Młociny.
Nasza opcja na dobrą przygodę. Do początku ścieżki nad Wisłą dojeżdżamy tramwajem 17 (można też 6). Schodzimy nad wodę i maszerujemy przy bobrowych stanowiskach. Jest starodrzew, są łąki, ławeczki gdzie można poczytać książki. Dochodzimy do Przystani Młociny i skręcamy do lasu, którym w parę minut dochodzimy na olbrzymi plac zabaw. Potem wracamy do domu autobusem z Pułkowej.
Lasek Lindego.
Chyba “najprostszy” kawał lasu. Tuż przy Metrze Wawrzyszew. Odwiedzamy często, są górki, strużka, mostki. Miła odmiana na szybki spacer właściwie w centrum miasta.
Podkowa Leśna – Las Młochowski.
Podkową Leśną będziemy musieli się zająć. Ta piękna miejscowość, położona jest w lesie, piękne przedwojenne wille stoją w cieniu wiekowych sosen. Przylegający las jest gęsty i dziki. Można przyjechać samochodem, albo WKD. Można przejść z Podkowy Leśnej do Otrębusów.
Zabierz dzieci do lasu! Choćby jutro. To ważne.
Artykuł początkowo ukazał się na blogu Podróżująca Rodzina.
Zobacz też gdzie iść na spacer w Warszawie
Magdalena Dziadosz, mama Saszy i Idy. W teorii archeolożka śródziemnomorska i muzealniczka, skrzętnie wykorzystująca wiedzę zdobytą na studiach w swojej pisarskiej pasji. W praktyce właścicielka firmy zajmującej się komunikacją i PR-em. Dużo pisze na różne tematy. Uwielbia podróże, najbardziej te blisko natury: długodystansowe spacery oraz wycieczki górskie. Ale doceni też wieczór na szpilkach w wiedeńskiej operze.