Jeśli miałabym znaleźć trzy słowa określające Bałtyki, to byłyby to: las, cisza, natura. Ale najpierw zawsze LAS. Chyba nie tylko ja bym tak wybrała, bo 3,5 km od centrum Druskiennik w 1971r. otwarto Muzeum Echo Leśne, czyli Dom Lasu. Do tego wyjątkowego miejsce wiedzie prosta droga, oznakowana ścieżka, która jest naturalnym przedłużeniem głównej ulicy miasta – Ciurlionio, z tym samym adresem. Nawet jeśli dysponujemy samochodem, warto wybrać się pieszo, również z małymi dziećmi (a może przede wszystkim). Po drodze natrafimy na dużą ilość atrakcji. Niepoliczalne patyki, szyszki, pienioczki, igły, piaskowe ścieżki do rysowania.
Odwiedziny w muzeum można podzielić na dwie fazy: syntetyczną i relaksującą. Najlepiej zacząć od piętrowego budynku – tam też znajduje się kasa. W piętrowej willi, bo trudno ten okazały budynek nazwać chatą, umiejscowione są eksponaty leśnej fauny i flory. Dowiemy się wszystkiego o polowaniach, posłuchamy odgłosów lasu, jego drobiznę, poznamy narzędzia używane w leśnej pracy. Prawdziwą radością jest jednak spacer po ekspozycji zewnętrznej, gdzie porozstawiane są stare barcie, krasnoludki, świątki i ławki.
Litwa jest krajem o rzadkim zaludnieniu. Przy i tak niewielkiej ilości mieszkańców, duża część zdecydowała się poszukać szczęścia “na zachodzie”, więc natura jest tu zdecydowanie dominująca nad człowiekiem. Warto również pamiętać, iż Litwa była jednym z ostatnich krajów europejskich, który przyjął chrześcijaństwo, w dwóch ratach terytorialnych: 1387r. (Auksztota) i 1413r. (Żmudź). Litwini długo wierzyli w siłę natury, nie gromadzili się w świątyniach. Bogowie zamieszkiwali lasy, źródła i skały. Czczono drzewa i wyznawano kult ognia. Ofiarą dla bogów były płody ziemi: owoce, zboże oraz zwierzęta. Przywiązywano wielką wagę do amuletów, które chroniły i błogosławiły.
Mitologia Bałtycka.
Myślę, jako archeolog, iż jest to również dobra okazja do przybliżenia panteonu mitologii bałtyckiej.
PERKUN – najważniejszy z ważnych. Jego symbolem był dąb. Władał niebem i ogniem, patronował wojnom.
ŽEMYNA – żona Perkuna, córka Saule i Menaliusa. Północny odpowiednik Demeter, bogini Ziemi i płodności. Związana z kołem życia, odwiecznym cyklem narodzin. Poganie ku jej czci zakopywali na polu chleb upieczony z ostatniego zbioru zbóż, co miało zapewnić dobre plony w kolejnym roku.
SAULE – bogini Słońca. Wierzono, iż światło wylewała ona ze złotego dzbana. Patronka sierot i nieszczęśników. Żona boga Księżyca – Menuliasa.
LIAMA – bogini losu i przeznaczenia. Starsza kobieta, patronka ludzkiego życia, towarzysząca człowiekowi od chwili narodzin, aż do śmierci. Patronka ciężarnych. Jej świętym drzewem jest lipa,
MILDA – bogini miłości, przyjaźni, wolności i piękna (cóż za cudowna mieszanka). Przemierzała niebo w rydwanie ciągniętym przez białe gołębie.
Informacje praktyczne:
Adres: M.K. Ciurlionio 102 (adres biur, wejście do muzeum pod 116)
Magdalena Dziadosz, mama Saszy i Idy. W teorii archeolożka śródziemnomorska i muzealniczka, skrzętnie wykorzystująca wiedzę zdobytą na studiach w swojej pisarskiej pasji. W praktyce właścicielka firmy zajmującej się komunikacją i PR-em. Dużo pisze na różne tematy. Uwielbia podróże, najbardziej te blisko natury: długodystansowe spacery oraz wycieczki górskie. Ale doceni też wieczór na szpilkach w wiedeńskiej operze.
